Piotr Bartoszcze urodził się 14 kwietnia 1950 r. w Jaroszewicach koło Bełżyc. W 1963 r. cała rodzi­na przeprowadziła się na Kujawy i osiedliła we wsi Sławęcin pod Inowrocławiem. Najmłodszy syn Mi­chała i Genowefy Bartoszcze ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Inowrocławiu, a po odbyciu służby wojskowej rozpoczął pracę w 10‑hektaro­wym gospodarstwie rodziców, które przejął po kilku latach.

Pod koniec lat 70. wstąpił do Związku Młodzieży Wiejskiej, ale dopiero po Sierpniu’80 na dobre zaangażował się w działalność społeczno­-zawodową na wsi. Jesienią 1980 r. współorganizował struktury „Solidarności Chłopskiej” na Kujawach Zachod­nich, a od marca 1981 r. (po zjednoczeniu głów­nych nurtów wiejskiej opozycji) uczestniczył w pracach Niezależnego Samorządnego Związ­ku Zawodowego Rolników Indywidualnych „So­lidarność”. W lipcu 1981 r. został szefem struk­tur związku w gminie Inowrocław, natomiast w sierpniu tego roku uczestniczył w powołaniu Międzygminnej Rady Porozumiewawczej NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność” Regionu Kujaw Zachodnich.

Piotr Bartoszcze wszedł w skład komitetu strajkowego rolników, którzy 16 kwietnia 1981 r. rozpoczęli okupację siedziby ZSL w Inowrocławiu i głodówkę jako wyraz solidarności ze strajkujący­mi w Bydgoszczy. Protest w stolicy Kujaw Zachod­nich przyczynił się do wznowienia rozmów przez komisję rządową z przedstawicielami Ogólno­polskiego Komitetu Strajkowego NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność”. Piotr Bartoszcze był także jednym z sygnatariuszy porozumie­nia bydgoskiego, które ostatecznie przesądziło o rejestracji NSZZ Rolników Indywidualnych „Soli­darność”. W okresie legalnej działalności związko­wej występował m.in. w sprawie przekazywania rolnikom ziemi sektora uspołecznionego, a także zapisu konstytucyjnego o trwałości chłopskiego gospodarstwa; należał do zwolenników Krajowej Komisji Porozumiewawczej Niezależnych Samo­rządnych Chłopskich Związków Zawodowych „Solidarność”.

Swoją działalność kontynuował po 13 grud­nia 1981 r., kiedy to wspólnie z mieszkańcami kujawskiej wsi dostarczał żywność dla rodzin osób internowanych i aresztowanych w wyniku wprowadzenia stanu wojennego. Piotr Bartosz­cze wziął udział w pierwszych ogólnopolskich dożynkach rolników oraz spo­tkaniu działaczy związkowych 5 września 1982 r. na Jasnej Gó­rze. Dyskusja przedstawicieli za­wieszonego związku dotyczyła sytuacji rolniczej „Solidarności” i zadań duszpasterstwa rolni­ków. Wkrótce po tym spotkaniu Piotr Bartoszcze wraz z innymi uczestnikami został zatrzymany przez Służbę Bezpieczeństwa i następnie przewieziony do ośrodka odosobnienia w Mielę­cinie, który opuścił pod koniec listopada 1982 r. Po zwolnieniu nie zaprzestał działalności konspiracyjnej – wspólnie z ojcem Michałem i bratem Romanem kolportował cza­sopisma opozycyjne, a także organizował dusz­pasterstwo rolników w Topolnie.

Zaginął w nocy z 7 na 8 lutego 1984 r. pod­czas rozwożenia wydawnictw podziemnych.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 12 lutego 1984 r. Piotra Bartoszcze żegnał kilku­tysięczny tłum, w tym wielu działaczy chłopskich z całego kraju oraz przedstawiciele „Solidarno­ści” z województwa bydgoskiego. Mszę żałobną w kościele Zwiastowania Najświętszej Maryi Pan­nie odprawił biskup Jan Michalski. Piotr Bartosz­cze został pochowany na cmentarzu parafii św. Józefa.

W wolnej Polsce nie zapomniano jednak o działaczu rolniczej „Solidarności”. W styczniu 1994 r. jedna z ulic Inowrocławia otrzymała jego imię, a w 2006 r. Piotr Bartoszcze został odzna­czony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. 7 lutego 2015 r. w Radłówku odsłonięto poświęcony mu obelisk.