Stanisław Przybyszewski, jeden z najwybitniejszych twórców Młodej Polski, urodził się 7 maja 1868 roku o godzinie drugiej po południu w mieszkalnej części budynku szkoły w Łojewie.

Dla upamiętnienia tej daty, jak co roku, Tadeusz Kacprzak - Wójt Gminy Inowrocław złożył kwiaty i zapalił znicz na grobowcu znajdującym się na cmentarzu w Górze. Tutaj w 1931 r. ciało poety zostało przeniesione, po czterech latach od śmierci, z grobowca rodziny Znanieckich.

Postać „Europejczyka z Łojewa” nierozłącznie wpisała się w historię naszej Gminy. Poeta, pisarz, dramaturg, eseista, publicysta, tłumacz literatury obcej i wirtuoz fortepianu, pomimo licznych podróży, zawsze wracał do swoich rodzinnych stron.

Swojej drogi poszukiwał w różnorodnych dziedzinach. Fascynacja Nietzschem, Chopinem i Hannsonem przyczyniła się do stworzenia pierwszych oryginalnych esejów zatytułowanych „Przyczynek do jaźni jednostki twórczej czyli genialnej”, które ukazały się drukiem w 1882 roku. Jego twórczość zyskała duże uznanie wśród sfer krytyczno-literackich moderny berlińskiej. Dalej powstawały takie dzieła jak m.in. poematy - „Requeim aeternam”, „Vigilien”, „De profundis”, „Nad morzem”, artykuł programowy modernizmu „Confiteor”, dramaty - „Dla szczęścia”, „Złote runo”, „Śnieg”, czy też powieści „Dzieci szatana”, „Synowie ziemi”, „Wśród swoich”. Za wybitne osiągnięcia na polu oświaty, nauki, sportu, kultury i sztuki, 30 kwietnia 1927 roku, Przybyszewski odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Odznaczenie to ustanowione zostało przez Sejm Rzeczypospolitej jako najwyższe po Orderze Orła Białego.