10 maja 1881 r. w Miechowicach urodził się Jan Rutkowski, profesor, wybitny artysta malarz, kopista, konserwator dzieł sztuki. Pochodził z rodziny robotniczej. Jego ojcem był Michał Rutkowski, a matką Katarzyna (z domu Skibińska).

Jego artystyczny szlak rozpoczyna się praktyką w pracowni berlińskiego konserwatora dzieł sztuki, Aloisa Hausera, nauką (w latach 1903-05) w drezdeńskiej Królewskiej Saskiej Szkole Rzemiosł Artystycznych, studiami w pracowni prof. Donadiniego oraz w szkole rysunku Halm w Monachium, a także studiami i pracą w zawodzie kopisty w Paryżu.

Na ziemie polskie Jan Rutkowski wrócił (z Paryża) w 1909 r. Zamieszkał w Inowrocławiu przy ul. Toruńskiej. Mieszkając na Kujawach objął stanowisko kierownika pracowni konserwatorskiej Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu. W 1922 r., gdy na mocy traktatu ryskiego powróciła do Polski z Rosji część polskich zabytków artystycznych, przeniósł się do stolicy i kierował Pracownią Konserwacji Obrazów na Zamku Królewskim. Pracował tam do czasu wybuchu II wojny światowej. Na przestrzeni tych kilkunastu lat otaczał swoją opieką dzieła znajdujące się na terenie kraju; konserwował m.in. Ołtarz Wita Stwosza, a także obrazy Matki Boskiej Częstochowskiej i Matki Boskiej Ostrobramskiej.

W 1927 r. ukazała się prekursorska publikacja Konserwacja Cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej 1925–1926. Jan Rutkowski był jej współautorem.

Odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (w 1928 r.) oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi (1933). W 1931 r., w uznaniu za pracę na polu sztuki sakralnej, papież Pius XI nadał mu tytuł Cameriere Onorario di Spada e Cappa.

Jan Rutkowski był żonaty (od 1910 r.) z Józefą Żarniewicz. Mieli troje dzieci: Wita, Adama i Juttę. Zmarł w Warszawie 17 marca 1940 r.